In de winter afslanken

Anchorage, 23 juli 2013 - Het is 23.30 uur. Hier in Anchorage gaat de straatverlichting aan. Waarom weten we niet. De zon is net onder, maar het blijft licht. Je begrijpt het al. We zijn weer terug op ons uitgangspunt, de grootste stad van Alaska. We hebben net op het balkon van onze hotelkamer teruggeblikt. Het is nog aangenaam warm.

Mede door het aanhoudend prachtige weer ( daar is Nederland nu echt niet uniek in) beleefden we gisteren een van de mooiste dagen in onze vakantie. In de haven van Seward stapten we aan boord van een snelle catamaran. Men beloofde een onvergetelijke dag en echt dat werd het. De cruise van zes uur bracht ons naar onder meer de fjorden, walvissen, dolfijnen, otters, zeehonden, zeearend, puffins, papagaaiduikers en gletsjers. Omdat echt alles mee zat, werd zelfs de bemanning dolenthousiast.
Je kent vast de foto's van de reusachtige achtervin van de walvis die boven het water uitsteekt. Dat gebeurt dus echt. Het is een sensatie als je een stuk of tien van die killerwhales, zoals ze hier genoemd worden, om je heen ziet zwemmen. Ze eten ongeveer een ton vis per dag, maar in de winter slanken ze af. Dan eten ze niet. We zagen zelfs een moeder met jong.
De vele walvissen komen af op de gigantische scholen vis. Je ziet er de puffins, een meeuwensoort, in grote aantallen al van snoepen, tot de grote bek van de walvis een hap mee eet, soms met een meeuw erbij maar die spuugt ie weer netjes uit. Onder de vele prachtige ontmoetingen met dieren die van twee otters die midden op het water van de fjord relaxed op hun rug liggen te zonnen, zoals wij dat ooit in de Dode Zee deden.
Naast de vele dieren zijn de florden hier tenminste zo indrukwekkend als in Noorwegen. We varen tot dicht bij de Aialikgletser. Een wand van ongeveer 40-100 meter dik ijs schuift over breedte van 9 km langzaam de zee in. De witte massa kraakt. Aan de onderkant spuit het smeltwater de zee in. En er vallen grote stukken met donderend gerommel in de zee. Als de boot een half uur voor de gletsjer blijft liggen is het stil aan boord, heel stil. Iedereen luistert gespannen naar de werkende ijsklomp. IJzingwekkend!

Vandaag tijdens de rit van Seward naar Anchorage een wandeling naar de Exitgletsjer gemaakt, het vroegere goldrush stadje Hope bezocht en een heerlijk middag in het Wildlife Conservation Center doorgebracht. Daar wordt gewerkt aan een herstelprogramma voor dieren die schaars beginnen te worden. Zo is er een inmiddels een kudde van tientallen bizons die in 2015 weer in de natuur uitgezet gaan worden. Je ziet er onder meer ook zwarte beren. De grizzly's hadden vandaag zalmfilet op het menu.

Morgen een programma in Anchorage met zalmen, muziek en een beetje winkelen.

Volgend bericht: De vooroordelen kloppen en thuis.