Rekenles

Muscat, 7 januari 2013

We halallen wat af.

Als de Classica door de Straat van Hormouz vaart zakt de zon al richting zee. We varen met ongeveer. 20 knopen per uur richting Oman. Aan stuurboord de Emiraten, aan bakboord Iran.
De dag begon met een laat ontbijt. Als het alarm afgaat spoeden we ons in alle rust naar het theater.  Geheel in stijl met een zwemvest om. De oefening van de zgn "sloepenrol". Iedereen weet nu zijn plek in geval van nood.
Ondertussen vertrekt het schip uit Dubai. Aan boord schatten we ongeveer 700 mensen. Er is nog minstens zoveel plaats. Weinig dringen. Alle plaats bij zwembad, zonnedek en in de bars.
Een zeer relaxte dag volgt. Ligstoel, zonnetje, jacuzzi, lunch op het achterdek in de open lucht, 23-24 graden, winkelen, teatime. Normaal gesproken zijn er op een schip als dit twee zittingen voor het diner. Nu volstaat er eentje, alle tijd dan ook. Nu alle passagiers er zijn maak je ook kennis met je Nederlandse tafelgenoten.
In het theater bezoeken we de dansshow en vervolgens het feestje in de Puccinizaal. Als de dikke Italiaanse van het animatieteam op de dansvloer een kinderspelletje met volwassenen gaat doen haken we af. Het schip vaart. Wij slapen.

Om tien voor acht parkeert de Classica deskundig voor de kade van het Omaanse Muscat. Een plaats van toch een miljoen inwoners, daar waar heel Oman drie miljoen mensen omvat.
We schrijven niet in voor de excursies van het cruisschip. We pakken met twee Nederlandse tafelgenoten een taxi met chauffeur Rachid. Volgens ingewijden weet ie veel. In elk geval is alles in Oman perfect.
Dat klopt in elk geval voor de "Grote Moskee" aan de rand van de stad.  De moskee waarover Wilders vond dat onze vorstin bij haar bezoek in 2012 geen hoofddoek had moeten dragen, die dus.
Ook Rachid beaamt dat dit statussymbool wel erg veel geld heeft gekost. Het prachtige complex kent een eenvoudig gebouw voor de vrouwen en een onvoorstelbaar mooi gebouw voor de mannen. In de moskee van Italiaans marmer en Indiaas hout ligt een enorm tapijt uit een stuk van zeker een halve hectare uit Iran. Volgens de  Shiitische Omani komen uit Iran slechte moslims, maar tapijtknopen kunnen ze.
Rachid toont trots ook nog even de Opera, ook groot en luxe. In de haven rijden we langs een van de vier grote jachten van Sultan Qaboos, die inmiddels al een jaar of dertig hier de scepter zwaait.
Afrekenen met Rachid wordt toch nog opletten. We hebben afgesproken om hem per uur te betalen. Hij claimt op bijzondere wijze een uur langer.
Daarom de volgende redactiesom, zoals ze vroeger voor de oudgedienden onder ons in de "Toetsnaald" stonden.
" Vier toeristen stappen om 9 uur 's morgens in Muscat in een taxi met 1 chauffeur. De taxi stopt vier keer. Bij de moskee, de opera, het strand en de oude stad.  Als de taxi  om half 12 in de stad stopt, rekent een van toeristen de rit af.  Er is afgesproken dat er per uur betaald moet worden. Hoeveel uur moet de toerist betalen?De toerist telt op zijn vingers 10 uur, 11 uur, half 12 en zegt 2  1/2 uur. Rachid telt op zijn Arabische vingers: 9 uur, 10 uur, 11 uur, half 12 en zegt 3 1/2 uur. Wie heeft gelijk?"
In een restaurant genaamd " Fresh Juice Center" lunchen we. Natuurlijk 100% halal en ook het biertje stellen we even uit.
In de soukh gaan de winkels dicht. Tijd voor een dutje. Eenmaal weer terug in ons drijvende  hotel dan toch dat biertje.
Op zich natuurlijk het leuke van een cruise, eigenlijk een rondreis waar je hotel met je meereist. Weinig koffers pakken dus.

Stipt op tijd verlaten we  om 1800 uur de haven van Muscat. Een prima diner en een simpele maar wel vermakelijke show  in het theater vormen de hoofdmoot van het avondprogramma. Dan is het nog slechts een kwestie van kiezen uit de vele bars met overal live-muziek voor het afzakkertje van de avond. Het schip vaart, wij genieten.