"Geen idee wanneer het eten geserveerd wordt sir"

Bangkok, 19 juli 2012

In het hotel Amora Neoluxe Suites in het hartje van Bangkok eindigt onze uitstap naar Laos en begint het laatste stukje van de vakantie.

Tijdens de laatste dag in Luang Prabang gisteren hadden we een echte Moessondag. De regen hield in tegenstelling tot andere dagen niet kort, maar vrijwel de hele dag aan. In de ochtend bezoeken we toch gewoon het voormalige koninklijke paleis, dat vrijwel naast ons hotel ligt. Onze in Thailand gekochte parapluus waren die twee euro vijftig ruimschoots waard.
Het koningschap in Laos werd in 1975 afgeschaft. De opkomst van het communisme en de verdrijving van de Fransen, die steeds koninklijke steun kregen zijn daar debet aan. Laos leed in die tijd zwaar onder de Vietnamoorlog die veel bombardementen op Laos betekende.
In de middag hebben we ons lichaam laten verwennen met een massage. De Thai doen dat wat beter maar we zijn nu klaar voor de trip terug naar Bangkok, een 800 km verderop.
's Avonds dan nog even in die gezellige straat een galgenmaal in een van de vele restaurants. Omdat we geleerd hebben dat Azië niet sterk is in het dineren in gangen regelen we dat zelf. Eerst het voorafje, en dat smaakte voortreffelijk, en dan pas het hoofdgerecht bestellen. Een wijntje overbrugt dan de tijd tot het hoofdgerecht. Nog een wijntje en... nog een wijntje. Na een uur spreken we de ober nog maar eens aan. Het duurt wel erg lang. Heel veel excuses maar er zijn maar twee koks. Slik... Hoe lang gaat het nog duren denk u? "Dat kunnen we u niet zeggen, het is gewoon even afwachten." omdat we na een anderhalf uur eigenlijk weer aan een voorgerecht toe zijn en we nog steeds geen uitsluitsel krijgen wanneer het eten mogelijk verschijnt besluiten we af te rekenen. Vier obers omringen de rekening met zorg, want obers zat. In een restaurant even verderop eten we binnen een kwartier ons zo vurig verlangde hoofdgerecht, ja en dan toch maar weer vergezeld van een wijntje.

De tuktuk levert ons vanmorgen op Luang Prabang International Airport af. De chauffeur smiled breed als hij de halve ton Kippen voor de rit in ontvangst neemt. Na de verwennerij op Schiphol, met automatische bagageafwikkeling en zelf inchecken is het hier nog echt kunst en vliegwerk.
Als we bij de balie voor de internationale vluchten aanschuiven worden we herkend. Ja u staat op de lijst, maar.... De Windows98 computer wil niet starten. Helaas...., even opnieuw starten dan maar. "Neemt u maar plaats in de passagierslounge, dan checken we u in en komen we alles bij u brengen." en ja hoor, na een poosje keurig alles afgeleverd en op rij 1 een lange benenplek zelfs.
De ATR72 van Bangkok Airways is een kleiner vliegtuig met heuse propellers. Ze worden niet meer aangeslingerd hoor.
Als we aan het begin van de startbaan klaar staan om het luchtruim te kiezen, keert het vliegtuig doodleuk weer terug naar de terminal. Slecht weer... Even wachten.
Een uur later dan gepland landen we bij Bangkok. We nemen dit keer de expresstrain die ons in een kwartier in het centrum brengt. De taxiservice is "out of order" maar dan regelen we toch zelf zo'n "taximeter" een stuk verderop. Het hotel is zelfs door de spits snel gevonden.
Eenmaal binnen beginnen we aan onze plannen voor die laatste uren van de vakantie. Eerst de brillen ophalen. Weet je nog, die bestelden we aan het begin van onze reis.
Met twee metro's en een flinke tocht over de Chao Praya rivier zijn we toch tegen 1900 uur bij de opticien, die verheugd kijkt als we binnenstappen. "From Luang Prabang" roept hij uit. De brillen voldoen uitstekend. Thailand is nog mooier dan we al dachten...
Op een terras aan de rivier sluiten we de dag culinair af.

Morgen: fietsen en varen