Massage over de hele lengte

Junglerafts Kanchanaburi, 4 juli 2012

Als om 1830 uur de duisternis invalt, zorgt het schijnsel van olielampen voor een heerlijke sfeer. De lampen staan naast de deuren van de kamers, hangen langs de looproute en verlichten de eettafelsbij ons drijvende hotel. Het kabbelende water van de rivier zorgt voor de muziek.
We zijn inmiddels te gast bij Resotel " River Kwai Junglerafts" het drijvende hotel waar het meeste personeel geleverd wordt door de Birmaanse Mon-stam.
Rond een uur of drie brengt de longtailboot ons snelvarend over de Kwai naar dit bijzondere verblijf. Er wordt gezwommen, genoten van de drankjes en we lopen naar het dorp van de Mon, waar we plots in de badkamer staan van een familie met jonge kinderen.
Na de heerlijk maaltijd een korte show met dans en erg valse zang van diezelfde Mon. Geen talenten voor Thailand Got Talent. Onze reisleider wil daar wel aan meedoen trouwens. Hij wil in elke geval liefst wereldberoemd worden, maar hij weet nog niet met wat.

We hebben dus Bangkok verlaten. Het is nog ruim voor 7 uur als we uit de stad vertrekken in zuidwestelijke richting. We rijden zeker een half uur langs ellenlange files van forensen die de stad in willen.
Het drupt nog zachtjes. De bui die gisteravond begon, raakt nu pas uitgeput.
Met twee luxe VIP-busjes kunnen de reizigers ruim zitten tijdens de twee uur durende rit naar de Floating Market Doemnun Saduak. De markt drijft nog amper. De boottocht die we maken voert ons langs souvenirshops met veel van hetzelfde. Op de foto's die er te koop zijn, kan je zien hoe het vroeger was, toen de groente- en fruithandel er nog echt was. Ook bij het eerste bezoek van John aan dit gebied was er nog echt handel voor de inwoners vsn de omgeving. De supermarkt verdringt ook hier de kleine middenstander.
Dan op naar de River Kwai. Onze reisleider Kap Ong ( Kap betekent meneer, maar we mogen Ong zeggen) dringt aan op enige spoed. De trein over Birma- spoorlijn vertrekt om 12 uur. Dat blijkt behoorlijk later te zijn.
Tijdens de korte rit over de "dodenspoorlijn",ook wel Birmaspoorlijn genaamd krijgen we mineraalwater en koffie aangeboden.
Na een warme nacht in een opvallend stil oerwoud.....

In de vroege ochtend vertrekken we richting Nationaal Park Erewan. Vooral beroemd om de watervallen, een zevental achter elkaar, maar wel een klim van anderhalve kilometer.
In Kanchanaburi lopen we 's middags over de brug over de River Kwai. De spoorbrug is een onderdeel van de Birmaspoorlijn die in 1942 en 1943 is aangelegd door krijgsgevangen die uit heel door Japan bezet Azië werden aangevoerd. Ongeveer 150.000 van die dwangarbeiders overleefden de verschrikkingen van de slavenarbeid niet. De brug over de Kwai krijgt bekendheid door de langdradige film die zeker al 45 jaar geleden daarover gemaakt is en die maar weinig over denechte gebeurtenissen verhaalt. Het is eigenlijk bizar dat zo'n drama tot een toeristische trekpleister leidt. We bezoeken later de oorlogsgraven waar ook een deel van de 1800 Nederlanders begraven ligt die het niet volhielden. Ongeveer 17% van de tewerkgestelde Nederlanders kwam om. Wij kijken ook even rond in het museum over de spoorlijn.
Na een prima diner tegen belachelijk lage prijzen ( we rekenden net 10 euro af inclusief 4 drankjes) duiken we een massagesalon in. Adri bestelt een voetmassage maar ze kwamen daarbij zelfs uit in haar nek. John ging voor de Thaise oliemassage. Een sterke Thaise ging er over de hele lengte flink van langs.

Morgen: lange rit