75 euro druiven
Door: John Stuurman
Blijf op de hoogte en volg John
16 Juli 2010 | Japan, Kyoto
16 juli 2010,Kyoto -
Inmiddels aangekomen in onze enelaatste pleisterplaats Kyoto. Een stad van anderhalf miljoen mensen, die in de oorglog gespaard is gebleven. Daardoor staat er veel wereld erfgoed. We zijn vooral in Kyoto voor het Gion-festival zaterdag. De stad gonst al van de activiteiten.
Gisteren was eigenlijk een reisdag. Met wel een fraaie onderbreking om een prachtig Shogunkasteeel te bezoeken. Verder wat kilometers gemaakt. Vooral in het laatste stuk wort duidelijk dat we het dichtbevolkte stuk van Japan binnentreden. Veel steden tegen elkaar gegroeid, monorails en snelwegen overvleugelen elkaar. Echt een klompt steen van Kobe, Osaka en Kyoto als bekendste steden.
Na de aankomst in het hotel, naast het voormalige keizerlijke paleis, te voet de stad in. Het festival is duidelijk in antocht. De praalwagens van de grote optocht zaterdag staan afgedekt al klaar.Een kilometerslange braderie met heel veel veel eetbaars is ons deel. We kiezen ervoor om rustig ergens te eten. Even uit de drukte. De stilte van de afgelopen weken is wel over hoor. Veel toeristen, veel verkeer. Maar ook wel weer leuk.
Vandaag met een deel van de groep een stadstoer gemaakt. Prachtige tuinen, tempels en paleizen. Maar ondertussen ook aandacht voor het kleine. Zo lunchten we bij Mama San. Ze poseert samen met John en komt tot zijn heup. Ze kookt prima, leert ons origami en weet iedereen in het Hollands te bedanken en aan te spreken. Op het menu onder andere Tempera. Dat zijn etenswaren (heel veel mogelijk dus) die in een dun korstje gefrituurd worden. Zelfs slablaadjes. De Japanse keuken is zeer fijn. Aandacht voor detail.
Je ziet het detail ook terug in de winkels waar het vaak vooral om de verpakkingen gaat. Het is duur hier. Gisteren trossen druiven gezien van 75 euro per stuk, Meer dan een pond was het niet hoor. Niet alles is zo absurd duur, maar af en toe verbazen we ons, zoals bij een watermeloen van 26 euro. De Yen is net iets minder dan een eurocent en alles is bijna afgerond op 100, een euro dus.
Het is nu 16.30 uur. Tijd voor een drankje en even rust. Het hete weer smeekt om een flinke onweersbui. Daarna stappen we de stad weer in. Festival proeven. Morgen de grote dag van deze speciale festivalreis. Je hoort van ons.
Inmiddels aangekomen in onze enelaatste pleisterplaats Kyoto. Een stad van anderhalf miljoen mensen, die in de oorglog gespaard is gebleven. Daardoor staat er veel wereld erfgoed. We zijn vooral in Kyoto voor het Gion-festival zaterdag. De stad gonst al van de activiteiten.
Gisteren was eigenlijk een reisdag. Met wel een fraaie onderbreking om een prachtig Shogunkasteeel te bezoeken. Verder wat kilometers gemaakt. Vooral in het laatste stuk wort duidelijk dat we het dichtbevolkte stuk van Japan binnentreden. Veel steden tegen elkaar gegroeid, monorails en snelwegen overvleugelen elkaar. Echt een klompt steen van Kobe, Osaka en Kyoto als bekendste steden.
Na de aankomst in het hotel, naast het voormalige keizerlijke paleis, te voet de stad in. Het festival is duidelijk in antocht. De praalwagens van de grote optocht zaterdag staan afgedekt al klaar.Een kilometerslange braderie met heel veel veel eetbaars is ons deel. We kiezen ervoor om rustig ergens te eten. Even uit de drukte. De stilte van de afgelopen weken is wel over hoor. Veel toeristen, veel verkeer. Maar ook wel weer leuk.
Vandaag met een deel van de groep een stadstoer gemaakt. Prachtige tuinen, tempels en paleizen. Maar ondertussen ook aandacht voor het kleine. Zo lunchten we bij Mama San. Ze poseert samen met John en komt tot zijn heup. Ze kookt prima, leert ons origami en weet iedereen in het Hollands te bedanken en aan te spreken. Op het menu onder andere Tempera. Dat zijn etenswaren (heel veel mogelijk dus) die in een dun korstje gefrituurd worden. Zelfs slablaadjes. De Japanse keuken is zeer fijn. Aandacht voor detail.
Je ziet het detail ook terug in de winkels waar het vaak vooral om de verpakkingen gaat. Het is duur hier. Gisteren trossen druiven gezien van 75 euro per stuk, Meer dan een pond was het niet hoor. Niet alles is zo absurd duur, maar af en toe verbazen we ons, zoals bij een watermeloen van 26 euro. De Yen is net iets minder dan een eurocent en alles is bijna afgerond op 100, een euro dus.
Het is nu 16.30 uur. Tijd voor een drankje en even rust. Het hete weer smeekt om een flinke onweersbui. Daarna stappen we de stad weer in. Festival proeven. Morgen de grote dag van deze speciale festivalreis. Je hoort van ons.
-
16 Juli 2010 - 17:28
Loes:
Nou nog geen andere reakties zie ik. Tja, ik kan het niet laten natuurlijk.
Het klinkt geweldig wat jullie daar meemaken, door jullie verhalen komt het geheimzinnige Japan ietsjes dichterbij. Toen ik in Alaska was ben ik een Japans meisje tegengekomen. Ze maakte kimono's voor haar beroep en kwam vanaf een klein Japans eiland. Omdat ik haar toen kon helpen met het e.e.a. kreeg ik van haar een inimini flesje met zand vanaf haar eiland. Ik heb het nog steeds.
Groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
