Dorp op stelten

Mensen

2019 2 dec.

Soms eerst een beetje info... Deze keer: Veel, heel veel mensen.

India telt ruim 1,3 miljard inwoners. Vooral de steden puilen uit. Een eenvoudige stad als Ahmedabad, waar we nu zijn, telt ruim 5 miljoen inwoners.

Armoe is groot. De verschillen nog groter. Rijkdom verstopt zich vaak in wooncomplexen achter muren. Naast de ingang wonen mensen in provisorische tenten of golfplaten constructies.

Veel monden te vullen. Tegenwoordig heeft India voedsel (voornamelijk vegetarisch) genoeg. Maar als je geen voedsel kunt kopen is een simpele maaltijd per dag al lastig. Er wordt veel gebedeld.

Werk levert geld op, maar dan blijkt weer hoe halsstarrig over het algemeen de culturen van al heel lang nog steeds gelden. 

Een paar waarnemingen:

Je ziet voornamelijk mannen op straat. Er wordt veel gepraat, gebeld, gezeten, rondgekeken. Soms staat men op een plaats bij elkaar op werk te wachten. Het zware werk wordt door vrouwen gedaan. Van straat vegen tot graafwerk en grond verzetten. Het huishouden natuurlijk ook. Voor elke activiteit lijkt hier een specialist te zijn aangesteld. De overwegwachter, wie kent hem nog. In de horeca zie je veel personeel. Soms lijkt het erop dat de obers staan te dringen. We aten onlangs ergens waar 7 obers voor 2 bezette tafels in de weer zijn. Voor elke taak, werkzaamheid is er wel iemand. Koks, hulpjes, de vervoerder, de tafeldekker, de afruimer, de afwasser en achter de kassa wacht de kassier braaf tot er iemand komt afrekenen.

Als men voor zichzelf of voor een commercieel bedrijf werkt, dan is het lang hard werken voor weinig. De bureaucratie is enorm. Alle formulieren en vereisten leveren veel banen op. Controle op controle. Vervolgens gaat alles in de kast en kijkt niemand er meer naar.

De bofkonten hebben een baan bij de overheid: zekerheid, vaste werktijden, een behoorlijk loon en weinig doen.

Koninklijk verblijf

2019 3 dec.

Rajkot naar Dasada gaat over goede wegen. Sneller dan verwacht strijken we neer in het Royal Safari Camp. Een prachtige overnachtingsplek met luxe bungalows midden in het niets. De rest van de dag relaxen.

Kingfisher

2019 4 dec.

Om 7 uur rijden we in een jeep door een frisse wind naar het Wild Ass Sanctuary. (ja echt) In tegenstelling tot eerdere safari's is er weinig begroeiing. Grote delen kaal. Vogels zijn vandaag ons doel. De chauffeur/gids heeft scherpe ogen. Hij vindt, terwijl hij over paden en daarbuiten over de vlakte rijdt, de kleinste dieren. We krijgen een heel menu aan vogels en een enkel zoogdier. Ooievaars, reigers kennen we, maar er zijn veel varianten hier. Verder pelikanen, flamingo's, lepelaars, kingfishers, water- en roofvogels (arenden en uilen).

Het park is een vlakte met veel uitdrogende waterpartijen. Het is winter (temperatuur blijft beperkt tot 31 graden) en de droge tijd. De grond scheurt.

Einde middag stappen we weer in de jeep. Voor meer natuur, maar vooral voor bezoeken aan mensen. De rit voert ons langs nederzettingen van de Barhwan, inheemse bevolking. Onderweg grote kuddes koeien die weer voor de avond op de thuisplek terug moeten zijn. De koeien met vaak enorme horens nemen af en toe nog wat dor gras of een stuk karton tot zich.

We bezoeken een vrouw die op een wel heel eenvoudig weefgetouw prachtige kunstwerken maakt. Shawls en tafellopers vooral. Wij gaan voor de bijl met een tafelloper. Er wordt niet onderhandeld voor de prijs van 900 Rupies. Nog geen 12 euro. Bij ons een uurloon en hier....heel, heel veel uren werk.

Kinderen verdringen zich voor een foto. De mannen onder een boom stoppen hun spel even. Het hele dorp staat een beetje op stelten. Dieren en mensen leven door elkaar. Vrouwen runnen het dorp. Mannen afwezig of kijken toe. Kinderen maken plezier en lachen. Ook in deze wereld.

In slaap trommelaars

2019 5 dec.

Ook de rit naar Ahmedabad, de hoofdstad van deelstaat Gujarat, verloopt snel. Behoorlijk wegen. Weinig verkeer. Dat is wel anders als we stad inrijden. Over tegenstellingen gesproken: 

De nieuwe voorsteden van deze enorme stad worden snel ontwikkeld met flinke appartementsgebouwen. Vervolgens rijden we door de wijk van de "politiciens" over zesbaans wegen, prachtige vrijstaande huizen achter muren. Soms staat er groot vermeld een titel van de bewoner: opperrechter of minister van financiën. Als je een auto met gordijntjes ziet dan gaat er zo iemand of een hoge politiepiet achter schuil. In de middag redden we continue het vege lijf in de verkeerschaos. Wandeling in de buurt. Hadden we als voetganger ook maar een toeter.

's Avonds een wandeling door de oude stad. We zien wat bijzindere gebouwen in deze overwegend Islamitische stad. We eindigen bij de "foodmarket" waar je tot 2 uur in de nacht kan eten in een orgie van geluid. Eters, bedelaars, toeterende motoren, luidruchtige jongelingen.

We zijn om 23.00 uur als enige bij de "in slaap trommelaars". Twee mannen maken heel veel lawaai in een open ruimte. Vroeger betekende dat ramen, deuren dicht en oogjes toe; om 05.00 uur ochtendgebed. Nu betekent het meer "we gaan nog niet naar huis"! Voor ons klopt dat.

Geen lekker uitje

2019 6 dec.

Onze gids, hindoe, weet ons te boeien met zijn achtergrond informatie. Over de komst van de moslims naar hier. Over de Jain, hindoes die zeggen dat ze Jain zijn. Strikt vegetarische mensen die alleen plantaardig eten wat boven de grond groeit. Geen lekker uitje. Ook geen patatje dus dat we ons tussen de middag tussen alle curries eens permiteren. We hebben een heerlijke dag op veel bijzondere plekken. Ontmoetingen met mensen, een olifant en in het museum, de plek waar Gandhi leefde, een schrijver van een boek over Mahatma Gandhi. De 80plusser heeft vij jaar research gedaan voor zijn werk. We kunnen er geen letter van lezen maar hij is erg blij weer eens een westerling te strikken om met hem op de foto te gaan.

Als ik dit schrijf klinkt de oproep voor het 16.30u. gebed; het is een kakafonie van alle kanten.

Vanavond dineren we met onze Rajesh, de 24/7 gids, chauffeur, alles regelaar. We nemen vast een beetje afscheid voordat hij ons morgen om 6 uur op de trein zet naar Mumbai.