Dobberend luieren

Dobberend luieren. (7-25 maart 2016)
Om half drie in de nacht gaat de wekker. Sneeuw van de auto halen en precies om vier uur de autosleutel overgedragen aan Valvetparking.
Op een winterse dag als deze 7e maart moet het vliegtuig ontdaan worden van sneeuw en ijs. Toch zien we precies op de afgesproken tijd onze taxichauffeur in Las Palmas klaar staan.
Veel werkverkeer op deze maandag hindert ons niet om vlot bij de witte AIDAcara te zijn. Te vroeg; het inchecken begint pas om 13.30 uur.
Het relatief kleine, met de ms Rotterdam te vergelijken, schip (38.000 ton)heeft een gele mond met aan weerskanten een belachelijke blauwe golf vanaf de voorsteven. LOL. Duits regime aan boord. Pünktlich! Twee maal per dag: Hier spricht der Kapitän! Niks mis mee hoor. Alles in het Duits went ook. Hut, eten, sfeer, prima.
Op La Gomera verkennen we per taxi het eerste Canarische eiland. Mooie natuur en vergezichten. Vanaf de hoogste berg en het nationale park ervaren we koude en mist door stijging van de warme (20 graden) oceaanlucht. Beneden is het aangenaam. Dat voelt vooral zo lekker aan, omdat we thuis veel natte dagen hebben zien voorbijkomen.
Tijdens het diner begint de lange tocht naar Kaap Verdië. Bijna 1600 km varen. De Atlantische Oceaan toont zich van de goede kant. Golven van maximaal 4 meter hoog, Noord-Oost passaat in de rug en de zon verdrijft de wolken. Ruim 60 uur varen: 3 nachten, 4 ontbijten, 3 theatershows, 4 diners, 3 lunches, ...drankjes(niet bijgehouden!)
Praia, op het Kaapverdische eiland Santiago. De hoofdstad van de 15 eilanden die gemiddeld 460 km uit de Afrikaanse kust liggen. Het Portugese verleden en de slavenhandel zijn de rode draden. De helft van de inwoners (1.500.000) verdient de boterham ergens in het buitenland. Vnl. vrouwen en kinderen bewonen de droge, waterarme eilanden. Met een taxi bereiken we de hoogste top. Het regent alleen een beetje van augustus tot oktober. Het is er zo droog. Water halen lijkt dagwerk voor iedereen.
Het vriendelijke Mindelo op São Vincente, het grootste en 2e "Verde-eiland", dat we bezoeken, brengt ons vrolijke markten en veel leuke straatbeelden. Het meest opvallende is de nagebouwde "Torre de Belim", een evenbeeld van het Lissabonse origineel. De taxichauffeurs slagen er niet in ons in één van hun rammelkasten te krijgen.
Na een vermoeiende warme dag apprecieer je vooral dat je "hotel" met de uitgepakte koffers je steeds blijft volgen. Het diner-thema van vandaag is "Afrika". Duitse koks blijven vindingrijk!
22.00 uur stipt stuurt kapitein Baumgart (geen naam toch voor een kapitein?) zijn 38 miljoen kilo weer "nach die Kanaren" . Wind en golven tegen nu. Dansers in de avondshows hebben het wat moeilijker.
In de haven van Santa Cruz de Tenerife merk je pas dat we een "klein" cruiseschip hebben uitgekozen. Ons scheepje, de "Cara" (590 hutten, 1050 passagiers, 334 bemanningsleden (ja ook de danslerares telt mee), wordt in de haven "geparkeerd" tussen twee reuzen van COSTA en TUI. Die zijn 3 en 2,5 keer zo groot.
We kiezen in Santa Cruz voor de tram (jawel) stad uit richting La Trinidad. Een gezellige plek bij het weerzien van dit eiland.
Naar huis en toch weer niet.
's Nachts krijgen we bericht dat onze oudste dochter in het ziekenhuis ligt met een ernstige diagnose voor een darmverstopping. Met een verpleegkundige in ons team gaan de alarmbellen af. De kans op een flinke operatie is groot en we besluiten naar huis te gaan. Hoewel, ergens op de Atlantische Oceaan......
Eurocross regelt een terugvlucht. Eenmaal op Santa Cruz de La Palma zijn er geen uitgaande vluchten met een plekje voor ons. De volgende middag lukt wel. We verlaten het schip, gespannen om wat ons te wachten staat en weemoed, omdat we een heerlijke vakantie afbreken. We nemen onze intrek in een hotel, gooien ons hele vervolgprogramma eruit, geplande transfers, autohuur, hotel en terugvlucht naar NL over een week en we regelen de valvetparking voor de volgende avond op Schiphol. Het zit fors tegen, zelfs de hotelkamerdeur gaat niet open door een computerstoring. Elke keer loopt de receptionist mee.
Bij een glas wijn op een van de weinige terrassen in de buurt krijgen we bericht dat een scan uiteindelijk geen ernstige problemen aantoont. Prima nieuws! Pff.. en nu? Over een paar uur vertrekt het cruisschip, vliegtickets liggen klaar op het vliegveld.
We besluiten alles terug te draaien. We regelen weer de transfer van schip naar huurauto, de huurauto, het hotel waar we nog een paar dagen zouden blijven, de valetservice op Schiphol die anders voor niks met onze auto komt aanrijden. We annuleren de spoedretourvlucht via Madrid. We checken weer het hotel uit (na 3 uur), taxi naar cruiseschip en daar moeten we opnieuw inchecken. We waren immers vertrokken. Allemaal veel uitleggen, maar de smile van ons kamermeisje (hutmeisje klinkt wel raar toch?) als we terugkeren vergoedt alles.
Volstrekt uitgeteld gaan we na het diner plat. Wat een dag!
Zeedag
De AIDAcara begint aan een reis van 30 uur. Tijd om bij te komen. Steevast begint de zeereis met een toespraakje van der kapitän. Weer, vaartijd golfhoogten. Riemen vast. Voor en achter los. Als de dikke trossen los zijn volgen 3 stoten met de scheepshoorn en wordt het nummer "Sail Away" hard ingezet via alle luisprekers op het schip.
De "Duitse bezetting" heeft dan inmiddels zoals gebruikelijk plaatsgevonden. Nog voordat de zware infanterie aankomt, worden de ligbedden met handdoeken bezet. En dat alles rondom het zwembad, dat inmiddels in een golfslagbad(je) verandert. Slechts 2 uur per dag is er niets te eten. Prachtig om te zien dat de gemiddelde cruisereizger anderhalf uur na de lunch in de rij gaat voor Kaffee mit Kuchen. Dat is overigens de enige keer dat je een rij ziet. (hoewel laatste pooldekdag, gratisbierrrrr!)
Lanzarote
Is het meest interessante eiland op onze tocht. De natuur ademt het vulkaanverleden. Gitzwarte akkers en wijngaarden met afgeschermde wijnranken. De wijn smaakt wel bijzonder, maar niet naar meer. We rijden met een Belgisch paar per taxi een groot deel van het eiland rond. Mooie dag. In de havenplaats tijd voor wat cultuur.
In ruim 2 uur varen we naar Fuerteventura. Een deel van de avond. Vanuit Puerto de Rosaria rijden we met een lijnbus de 33 km naar naar een badplaats met fraaie uitzichten.
Hoewel nog een zeedag te gaan sluiten we dit deel van de reis af met een diner in het a-la-carte restaurant Rossini. Het eten aan bord is verder gratis en uitstekend, maar je even gastronomisch laten verwennen.....
Om 9 uur in de ochtend laatste vertrek naar eindbestemming Las Palmas. Een zeedag met in de middag veel zon, farewellparty's en aan ons de zware taak om een dagje te luieren.
Vanavond aankomst en morgen 9 uur afsluiting cruise.
Nog drie dagen verder als Canarische landrotten.
In het gezellige dorp Aguimes ver van de kust staat ons hotel. We verkennen van hier met de auto Gran Canaria. Prachtige tochten in het binnenland en langs de vele kusten waar geen toeristen zijn. Indrukwekkend zelfs. Voor een relatief klein eiland zijn er veel verschillende landschappen en zelfs weersomstandigheden. Een stukje Sahara aan de zuidkant, vulkaangebergten en veel groen elders. Alleen de zuidkust trekt toeristen. Verder geen stranden, het is er grillig, rotsen, bergen, de noordoost-passaat bepaalt het weer.
Als het vliegtuig ons op Schiphol wil afleveren, staat er die donderdagnacht, de 24e maart, een flinke wind, striemende motregen... waar is de lente?
Reisfeitjes:
18 vakantiedagen, waarvan cruise van 14. Bezochte eilanden: Gran Canaria, La Gomera, Kaap Verdië: Sao Vincente en Santiago, Tenerife, La Palma, Lanzarote, Fuerteventura. We verplaatsen ons in eigen auto, taxi,s, schip, vliegtuig, bus, tram. Alles bij elkaar ruim 20.000km. Dat je dan bijna thuis voor een gesloten Heinenoordtunnel moet omrijden is slecht peanuts.
Cruiseorganisatie incl. vlucht via Cruisewinkel en AIDA. De rest regelden we zelf.
Doel vakantie: relaxte tijd na veel werk, verhuizing etc. Doel ruimschoots gehaald.
Nu aan de slag. Over 11 weken sleutel van ons huis.