Varen tussen de bomen

Ston- eiland, 20 september 2011

Afgelopen middag  rond een uur of twee Ston-eiland binnengehobbeld. Met de ons inmiddels bekende salsadans door de bus de Brownsberg afgedaald, waarna we een lokale supermarkt geplunderd hebben. De Chinese uitbaters trommelden alle familieleden op om te helpen bij het afrekenen. 
Op Ston-eiland, een schiereiland in het grote Brokopondomeer, krijgen we een kleine kamer in een bungalow toegewezen. Het houten gebouwtje staat met alle voeten in het water. Over een smal loopplankje betreden we ons domein. Met ons stoeltje op de Warande genieten we van het uitzicht.
Aan het eind van de middag vertrekken we in twee boten. Doel: een plekje ergens op het meer waar de vraatzuchtige piranha's willen toehappen. Nou mooi niet. Althans niet bij ons. Met tien hengels slingeren we 7 van die roofvissen uit het water. Kenneth heeft het er maar druk mee. Aas aan de haken. En de vissen ervan af. Als een van de vissen aan de haak ontsnapt en in de boot valt zijn de inzittenden in lichte paniek. De venijnige kaakjes zoeken naar bewegende tenen in de open schoenen. Kenneth vangt het beest uiteindelijk dat evenals zijn voorgangers door een forse macheteslag aan zijn einde komt.
Net voor donker schuift de boot weer het strand op. Eens kijken wat de nieuwe kokkin er van brouwt. Eerst een litertje bier.
We gaan ongewoon vroeg, eigenlijk belachelijk vroeg naar onze slaapplek. Dat komt ook wel een beetje door de grote afstand tussen de drankverkoop en de plek waar we  bij elkaar kunnen zijn. Daarnaast is al die actie in de natuur wel vermoeiend.
De nacht is zeer onrustig. Het bed  is matig. In de verte zien we lichtflitsen, het is drukkend warm. Het gedonder komt nader en als de brulapen in de verte hun concert houden, weten we dat de regen er aan komt. Nou regen. Het lijkt eerder op een stortvloed. Zou ons houten bungalowtje gaan drijven en vervolgens op het meer op drijven? Overdreven? Nou, je moet het meemaken. Wat een plas water valt er.
Niet uitgeslapen stappen we om 9 uur in de bootjes op weg naar de Marondorpen in Brownsweg. dorpen ontstaan uit de bouw van de stuwdam. De bevolking moest vertrekken en kreeg een nieuwe werkplek toegewezen. Brownsweg bestaat uit een achttal nederzettingen. We bezoeken er twee. Het eerste dorp heeft een heuse medicijnman. We bezoeken hem en mogen alle vragen stellen, maar foto's zijn er niet bij. Er zitten patiënten bij. De medicijnman leert het van vader op zoon.  Hij is de tussenpersoon tussen de god en de geest van de hulpvrager, maar schrijft ook medicijnen en kruidenbaden voor. We vragen geen consult aan.
We lopen door de dorpen ( het tweede van een Evangelische Gemeente) en plunderen min of meer de lokale supermarkt. Drankjes en ijsjes zijn favoriet. Met de snelle boten varen we tussen de oude bomen die al sinds 1964 boven het meer uitsteken. De stammen die onder water bleven, worden nu als eerste klas hout gewonnen en verkocht. Een kwestie van onder water zagen.
Na de lunch vrij. We ontmoeten Kitty weer die nu in Brownsweg aan de slag is en vandaag een teambuildingdag heeft. Omdat de deelnemers zelf de kosten moeten betalen zijn er maar drie. Het valt niet mee om pionierswerk te verrichten hier hoor. We zwemmen, badderen, slechten een biertje (litertje kleinste maat) en genieten.
Morgen dieper het oerwoud in. Over de stroomversnellingen een aantal dagen naar Boven-Suriname.