Spannend

Trap op

2019 28 nov.

Wat vroeger uit de veren. In een uur rijden we naar het stadje aan de voet van de berg waarop het Jain Temple Complex staat. Het is een bedevaartoord. Niet eenvoudig te bereiken, want de veelbelovende tempel is flink lopen. 3200 treden, veel stukken over paden en dan nog 400 treden naar de tempel. Voor mensen met een handicap of mensen die het te zwaar vinden, bieden zich, met een behoorlijke agressie trouwens, bosjes met mannen aan die je wel naar boven willen dragen. Twee of vier dragers, dat hangt van je gewenste comfort en je budget af. Ik besluit zoals al eerder bedacht de tocht niet te ondernemen. Ik vind het behoorlijk onmenselijk om in een draagstoel 16.000 voetstappen te voorkomen. Adri gaat alleen. Ik ga het dorp in.

Adri loopt na een uitgebreide briefing waar uit blijkt dat eigenlijk niets mag (b.v. alleen water mee, geen eten, geen foto of film, geen rok aan, dus omkleden etc.) Na 1 1/2 uur lopen tijdens een gezellige tocht met een praatje, uitleg van pelgrims, is ze boven bij de indrukwekkende plek met tempel en uitzicht. Boven bidden de mensen om het slechte uit je ziel te verwijderen. De minpunten die je zou kunnen hebben, zoals jaloezie, kwaad denken voor jezelf uit te bannen.

Ik loop het ontwakende stadje in. Eerst door een wijk, waar de rijkdom van af straalt. Bij een weelderig klein appartementencomplex heeft men een eigen grote marmeren tempel gebouwd. Ik kijk bij zo'n tempel er naast en zie hoe het marmer mm voor mm wordt uitgehouwen. Ik bezoek de markt, een school. Maak praatjes, voor zover dat gaat, met mensen die allemaal veel belangstelling hebben. Er is hier, net als vanaf de tweede week van deze reis, geen westerse toerist te bekennen.

De school heeft pauze. De kinderen zitten op het plein. Tot ik er bij kom. Ze drommen samen en maken aanstalte om een schoolfoto met iedereen te organiseren. Zover wil ik het niet laten komen.

Eenmaal terug bij de trappen verwijzen twee indrukwekkende wachters met een rode tulbanden me naar een kantoortje. Ik weiger en vraag waarvoor? Ze bleven alleen manen naar het kantoortje. Ze zijn opperst verbaasd dat ik weiger. In India gehoorzaam je gezag. De lange Nederlander loopt gewoon door... wetend dat ze alleen maar nieuwsgierig zijn naar je. Doei.

Ik vestig me op een marmeren trede van een kleine tempel en wacht op de terugkeer van Adri. Het is een bonte parade van heel verschillende mensen, groepen.Ik voel me een beetje alsof de Vierdaagse finisht. Tussendoor huppelen koeien naar beneden. Na een uurtje wachten, ontwaar ik Adri; ze kent ze me niet meer. Ze loopt straal langs me.....! Ze was uiteindelijk 3 1/2 onderweg. Voldaan na een prachtige tocht.

Hobbelend door een wisselend landschap rijden we een klein 200 km naar het Gir wildpark. Op het terras van de bungalow kijken we al uit naar een leeuw.

Leeuwen slapen uit

2019 29 nov.

Het is nog pikdonker als we tegen zessen het wildpark binnen rijden. De safari in dit wildpark van 412 km2 begint met een deken over de knieën, het is koud. Onze gids vertelt dat 2% van het gebied toegankelijk is voor toeristen. De rest blijft afgesloten voor behoud flora en fauna. Dan blijft er weinig kans over. Hopelijk hebben alle leeuwen hun wekker goed ingesteld. 

Op een gegeven ogenblik gaat het gerucht dat een groepje leeuwen op ons pad is gesignaleerd. De footprints zijn er. Het gaat als een lopend vuurtje door het park. Binnen korte tijd staan er 12 jeeps op de plaats waar de koning der dieren, de (Aziatische) Leeuw, zich zou kunnen vertonen. In stilte wachten we een tijd in spanning af. Het is best spannend. Of het verhaal klopt of dat de gidsen een spelletje spelen en het spannend maken, zullen we nooit weten. Ze vertonen zich niet. Vogels, wilde zwijnen, herten, buffels, pauwen en een drietal uilen maken veel goed. We genieten na terugkeer van ons ontbijt. We zijn zoals vaker op deze reis de enige gasten. Je ziet hier ook vrijwel geen westerse toeristen. Rest van de dag: relax.

Lui, maar gezien

2019 30 nov. 

Voor de 2e safari rijden we even na 15 uur het GIR-reservaat in. Een andere route dan gister en vandaag laat Rajesh zich samen met ons eens rijden. Ondanks de warme start wordt het een mooiere tocht (gebied) en...met meer succes dan gistermorgen. We zien de Nilgai, bijgenaamd Blue Bull (paard/zebra achtig maar bruin); niet zo snel als de herten, dus staat op het roofdierenmenu. Verder onderweg de Grey Langur (aap), papegaaien, arend, slangetje, krokodillen, grote steltlopers en... ze mogen wel lui zijn, maar tegen het einde van de rit meldt zich een luipaard. Prachtig. En als ie wegloopt zie je pas hoe groot ze zijn.

Een leeuw werd blijkbaar gestoord bij het smullen van zijn prooi. Daar kwamen de aaseters op af. De leeuw liet zich niet meer zien. Onze gids excuseert zich dat we niet echt een leeuw hebben gezien. Er zitten er 523 in dit reservaat. Eh .... hoe tellen ze dat? Het luipaard maakt onze dag goed. Morgen naar de zee.

Dagje strand

2019 1 dec.

De komende dagen wijken we af van het geplande programma. Een dagje korter in het volgende park en ingelast een uitstapje naar de zee. Op de rit er naar toe komen we langs en bijzondere tempel aan de zee. De Somnath tempel. We moeten alles wat digitaal is in een kluisje onderbrengen. Camera's mobiels, maar ook horloges. Natuurlijk de schoenen en een lange weg als hier op blote voeten hebben we dan maar voor het goede doel over. In de tempel zien we een dansceremonie. Erg sierlijk en ritmisch. 

En dan, mannen en vrouwen tijdens de hele tocht gescheiden, betreden we het erepunt voor Shiva. Eerst langs de gezegende heilige koe, erg veel donatieboxen en dan hét moment. Een beeltenis, veel pracht, goud en praal.

Buitenwordt de kust met betonblokken versterkt om de oprukkende oceaan te weerstaan.

We bezoeken een Portugees fort. Deze Europeanen waren als begin 1604 zo ver van huis. Ze houden een enorm fort met een op een schip lijkende vooruitgeschoven post in zee. Welke vijanden ze verwachten zoeken we nog op. Zo een fort biedt, ook met veel kannonen maar weinig bescherming. 10 km verder wandel je zo het land in. De katholieke veroveraars houden ook een katholieke kerk, die nog in gebruik is voor de enkel katholieken.

Aansluitend rijden we naar Diu, een soort van vrijstaat aan de zuidkust. Wie van hier recht naar het zuiden vaart komt op de zuidpool terecht. Zo koud is het hier echt niet. Een heus strand, veel hotels, boulevard. Je waant je beetje aan de Côte d'Azur. Met dat verschil datze hier zelden of nooit westerlingen zien. Waar we ook lopen. We zijn een bezienswaardigheid deze reis. Vanaf het strand sien we son in de see sinken. We eten een keer samen met Rajesh.

Doorreis

2019 2 dec.

We rijden door Centraal Gujarat naar het noorden. Het rijden gaat niet zo snel hoor. Slechte wegstukken, dieren, verkeersdrempels en verkeer vertragen behoorlijk. Gemiddeld 50 km per uur realiseert Rajesh die echt wel kan scheuren hoor. In Rajkot maken we een dag later dan gepland een tussenstop. De plaats, een lokaal provinciestadje met een klein miljoen inwoners, is centrum van de katoen, die veel in de omgeving geteeld wordt. We doen een museum, het Ghandi-house is dicht op deze maandag en we wandelen wat langs de winkelstraten.

Morgen begint onze laatste week.