1 Vooraf

In Cuba communiceert men met vriendelijkheid, muziek, de stilstaande tijd, maar niet met de moderne media. De verslagen sparen we op. Internet, 3G laat staan 4G zijn sporadisch beschikbaar. Tis maar dat je het weet, dat er slechts af en toe een stapeltje verslagen de wereld in gaat. Ook een storing bij Waar ben jij.nu werkt niet mee. Daardoor ontbreekt ook de vooraankondiging.

Echt welkom in Cuba
Je bent toch mooi 25 uur onderweg voordat je je lijf te rusten legt in een aangenaam appartement in het hartje van de Cubaanse hoofdstad Havana. Het is dan 2 uur in de nacht. De stad slaapt. Wij even later ook.

Toch een prima reis gehad. Alles op tijd. In Rotterdam in een supervolle intercity direct naar Schiphol. De vlucht naar Panama duurt bijna 11 uur. Veel, eigenlijk alleen maar water onder je onderweg. We worden goed verzorgd door de KLM. Vijf uur wachten op de luchthaven van Panama is pittig. De slaap slaat toe, maar het lukt steeds niet echt. In 9 kwartier vliegen we naar Havana, waar we even over middernacht aankomen. De luchthaven is uitgestorven. Er zitten wel 14 man/vrouw voor de paspoortcontrole. In een mum zijn we er door. De beambte wenst ons een vrolijk "welkom in Cuba". De strenge controles en ook de gevreesde bagagecontrole blijft uit. De taxichauffeur met "ons" bordje is duidelijk opgelucht dat we er zijn. In de gedateerde taxi rijden we via pikdonkere, slechte wegen naar het hart van de oude stad. Smalle straten met veel gaten en kuilen. Hij stopt trouw bij elke spoorovergang. Het stopbord verlangt het, maar veelal stoppen de rails een paar meter verder. Maar goed er staat een bord.
Als de taxi in de Calle O'Reily bij 505 stopt, lijkt er toch nog iets mis te gaan. De donkerblauwe deur is zeer dicht. Alles erboven donker. De taxichauffeur telefoneert en we bellen aan. Het blijft angstvallig stil. Maar zoals alles op deze aanreis loopt alles goed. Een slaperige Cubaan opent de deur en na een vriendelijk handdruk zijn we snel in het ruime appartement. Het oude pand is keurig opgeknapt.

De tijd stond stil
Tijdens het uitstekende ontbijt in de woonkamer van de eigenaar dringt het leven van Havana via de openstaande deuren en ramen zich op. Wat een stad! Oud, druk, weinig verkeer. Veel vriendelijke mensen. Het is al warm als we in de haven eerst even kijken waar we morgen de auto op kunnen halen.
We slenteren door de gezellige stad. Naast de vele verwaarloosde gebouwen is het massaal renoveren ook zichtbaar. Dat is een enorme inhaalslag.
Het leven van alledag manifesteert zich nadrukkelijk om je heen. De scholen zijn begonnen. Er is altijd wel iemand die een sigaar te koop heeft. Veel jonge mensen, monumenten, restaurants. Muziek uit alle hoeken en gaten. In een kleine kroeg zitten meer muzikanten dan klanten. Er staan wel veel klanten te wachten voor de deur. Het is zo klein.
Buiten bepaalde gebouwen zie je ook rijen mensen buiten staan. We sluiten aan bij die voor de bank, waar we euro's omwisselen voor het monopoliegeld dat speciaal voor buitenlanders is gedrukt, de CUC. Ongeveer 90 eurocent. Die komen echt niet uit de muur. Je pinpas doet niks hier in Cuba. Uit die machines komen wel CUP, de Cubaanse peso. Sommige creditcards ontfuselen wel het toeristengeld aan de strenge machine.
We eten 's avonds in La Habanera. De rekening van 32 CUC is voor menig Cubaan een maandsalaris. Op de gezellige pleinen verschijnen nu echt veel oldtimers. De meeste dienen als taxi. We krijgen er eentje te koop aangeboden voor 19.000 CUC. Een mooie Chevrolet uit 1937. De verkoopster wijst nog op een paar aantrekkelijke punten, maar we huren de volgende dag toch maar een eigentijdse auto.

2 Rent met geduld a car

Een taxi kan niet met goed fatsoen voor ons appartement komen. Lopend met de hobbelende koffers achter ons, gaan we naar een dichtbij gelegen pleintje. De taxichauffeurs vechten elkaar min of meer de tent uit. Hier lonkt namelijk een vette buit, als we er tenminste intrappen. We trappen er niet in. Onze zware koffers verdwijnen achterin een gele eivormige tuktuk. De taxichauffeurs hebben het nakijken, maar die vroegen 150% meer De bestuurder van ons ei zal zich de komende tijd niet meer in die buurt kunnen vertonen. Op de terureis gaan we kijken of de rust is teruggekeerd op het plein.

Voordat je in Cuba in je huurauto weg kan rijden, gaat er wel een klein uurtje voorbij met formulieren, telefoontjes, niet werkende computer en wachtenden, gelukkig achter je. De creditcard werkt wel, maar een deel van de kosten moet cash betaald worden. Waarom snappen we niet. We zijn wel nu voor een groot deel van onze CUC's heen en geld wisselen is geen makkie. Na wat omzwervingen met onze zeer goed ingereden spierwitte Renault Calpa automaat, hebben we wel een deel van Havana gezien, maar geen geld gewisseld. We besluiten terug te keren naar de plaats waar we eerder succes hadden, schuin tegenover de autoverhuurder Cubacar!

Met een vertraging van een paar uur rijden we dd stad uit naar het westen. Vrijwel geen richtingborden en wegen die allemaal een flinke aardbeving hebben meegemaakt. Geloof het of niet, maar de snelweg A4 is niet te vinden. Dan maar laverend om de kuilen de provinciale weg.

Rond 18 uur rijden we het pittoreske Viñales binnen. Onze Casa "Colonial Mercedes" maken we snel de onze. Niet veel later eten we in Las Olivas, één van de betere volgens de kenners en voorwaar niet slecht. Eindelijk weer een Gazpacho Andalus.

De sigaar
We trekken de volgende ochtend wandelend het natuurpark in. De gids maakt er een mooie ochtend van. De uitgeperste suikerrietstengel met rum en een special voor ons gemaakte sigaar doen de hitte vergeten.
Een koele vaartocht over een ondergrondse rivier en het bewonderen van de prachtige Mural de Historia, een muurschildering, van 150 x 180 meter maken van deze dag weer een feest. Zeker als we ons late middag drankje pakken in een kroeg met een geweldig septet. Met de heerlijke muziek, het drankje en de voorbijzoevende oldtimers lijkt het steeds meer op een vakantie in Cuba.
Morgen naar Rosoa.


3 Snelweg

Armoe troef
De drukte in de hoofdstraat van Viñales laten we snel achter ons. Door de bergen rijden we naar Pinar del Rio, een provincie hoofdstad zonder hoogtepunten, veel erg verwaarloosde gebouwen. Bij de wandeling door wat het centrum moet heten, zien we veel rijen buiten staan. Voor de bank, de levensmiddelen of een ander zeer gewenst artikel. In de winkels waar wij naar binnen lopen is armoe troef en de prijzen zijn hoog. Bij de slager is het weer erg druk. In de vitrine wat worsten, maar we kunnen niet ontwaren waarvoor het zo druk is.
We vinden dit keer wel de autopista, de snelweg. Een vierbaans weg waar iedereen gebruik van maakt, te voet, te paard, brommers, motoren, fietsen en ja af en toe een auto. De weg is eigenlijk niet meer dan 2x twee banen asfalt. Geen belijning, verdekt opgestelde afritten, die ook wel eens als oprit gebruikt worden. Al spookrijdend rijdt men dan tegen het verkeer in tot er een mogelijkheid is naar de juiste rijbaan te gaan. De toegestane snelheid is 100 km! Onder elk viaduct staan mensen in de schaduw te wachten op de bus, meestal een vrachtwagen omgebouwd tot vervoermiddel. Die stopt op de rijbaan. In een mum van tijd rijden we ondanks het ook op de snelweg slechte wegdek naar Soroa. Er wacht ons een prachtig huisje in mooi verzorgde tuin. We wandelen 's middags naar een waterval in een bebost gebied. De vriendelijke Cubanen zorgen goed voor ons in de casa. Drankjes in de koelkast, we kunnen ook bestellen. En we stemmen in om er de avondmaaltijd te nuttigen. Samen met een jong Mexicaans-Frans stel uit Canada eten en babbelen we wat bij. De Cubaanse wijn smaakt best goed. En ja wat is deze vakantie zonder een Cuba Libre.

Schoppen
Las Terrazas is omgeven is een natuurpark van 50km2. We gaan op stap om de interessante punten te vinden. We tanken voor het eerst. Onze tank is nog halfvol, maar de station liggen ver uit elkaar en ze hebben niet allemaal de especial benzine die ook een oudere moderne auto nodig heeft. Tijdens het tanken vallen twee zachte banden op. Oppompen kan niet bij dit tankstation. We worden verwezen naar een garage, waar een heel kleine, oude Cubaan met een dikke sigaar ons te hulp schiet. Hij snapt echt niet waarom de compressor niet start die de perslucht voor ons moet maken. Er komt een tweede man bij en ze werken eraan alsof ze voor de eerste keer banden moeten oppompen. Als de luchtstroom eindelijk op gang komt vult het oude baasje alle banden. Het is echt nodig. Er zit geen atmosfeermeter op de pomp. Pompen en dan tegen de band schoppen en tikken. Als de band goed klinkt, knikt hij instemmend, de sigaar knikt mee en hij stapt naar de volgende band.
Ook hier zijn de aanwijzingen voor het verkeer spaarzaam. Het lijkt een beetje op een kryptogram. We vinden de slagboom die de entree van het park aangeeft, maar......, we staan dan wel al aan de binnenkant of liever voor ons de uitgang. Slimme parkwachters en een goed Engels sprekende gastvrouw helpen ons op weg. We bezoeken een voormalige koffieplantage. Er is niet veel van over. De wandeling van 3 km totaal heen en terug naar het uitkijkpunt geeft niet het beloofde uitzicht op de Golf van Mexico enerzijds en de oceaan aan de andere kant. Het is te heiïg. Verder in het gebied veel plekken voor de lokale bevolking om van de vakantie te genieten. Gedateerde accommodaties, die verdacht veel lijken op de architectuur van Oost-Europa van voor de val van de muur. De geroemde botanische tuin van Soroa is de laatste 50 jaar slechts een beetje bijgesnoeid. Het verval loopt in de pas met de rest van het land.
En is zo'n vakantie daar dan leuk. Ja fantastisch hoor. Klimaat, de mensen, de charme van de Carribean, de natuur en de blijvende zin om te ontdekken.

4 Rijden blijft avontuur

Stop..Politie
De rit van Soroa naar Cienfuegos telt 352 echte kilometers en een tiental km's om- en verkeerd rijden. We vertrekken uit het westelijke deel van Cuba via Havana naar het Oosten. We vinden autopiste A4 nu snel. Het is op deze zondag iets drukker.
In Havana kunnen we de verbinding naar de Nacional A1 niet vinden. Dat moetdus gewoon van snelweg naar snelweg zijn. Keurige borden aanvankelijk, maar opeens houdt het op en we belanden in een buitenwijk. Met hulp van Cubanen vinden we de 8-baans snelweg. De snelwegen zijn gebouwd in de vijftiger jaren, voor de revolutie.Toen was er veel verkeer. De in aantal flink uitgedunde auto's van toen, rijden goeddeels nog steeds rond. Meer dan 50 jaar oud dus. Als je de onderhoudsbeurten maar volgens het boekje laat uitvoeren.....
Goed de snelweg wordt een stuk verder 6-baans en krijgt nog slechtere rijstroken. Het onderhoud lijkt sinds de revolutie revolutionair afgenomen. De buffels, paarden, karren, fietsers, wandelaars en auto's kunnen het goed met elkaar vinden.
Plots duikt een politieagent voor ons op. Uit de middenberm met een rode plakette zwaaiend, maant hij ons te stoppen. Dat redden we niet helemaal op tijd, maar hij lijkt tevreden. Na de papierencontrole vraagt hij (waarom eigenlijk) naar de kilometerstand en vertelt ons langzaam te rijden bij alle aangekondige controlepunten. Er kan immers zoals nu bleek een overstekende agent opduiken.
Cienfuegos is een statige kustplaats met een kleine haven. Een viermaster die dienst doet als cruiseschip trekt de aandacht. Prachtige gebouwen leveren een mooie namiddagwandeling op. We eten dit keer wat luxer, waarna we naar ons op de boulevard prachtig gelegen hostal teruggaan.

Trinidad
Het ontbijt wordt op ons terras opgediend. Met de zee aan onze voeten, de koning te rijk. We rijden vandaag naar Trinidad, 500 jaar oud en grotendeels op de erfgoedlijst van de VN.
Onze casa daar heeft een prachtige autentieke binnentuin. Een bekroond monument. Met een gids wandelen we door de oude binnenstad, die vrijwel om de hoek ligt. Er rijden geen auto's. Het plaveisel bestaat uit ronde keien, zo goed mogelijk bij elkaar gezocht. De laat Middeleeuwse gebouwen zijn een streling van het oog. Goed onderhouden en wel van functie veranderd. Zo is het huis van ooit één van de rijkste ondernemers van het land een museum. Ook de kerk doet dienst als museum. De verheerlijking van de revolutie is er enigszins gebrekkig in beeld gebracht, de neergang van de kerk lijkt duidelijk.