Iemand heeft weer een hele dag werk
Blijf op de hoogte en volg John
26 Juli 2013 | Nederland, Oud-Beijerland
Oud-Beijerland, 26 juli 2013- Op de A4 richting huis, aan het begin van de middag, een beetje onweersdreiging. Daar heb je het gedonder al. We zijn er weer. Terwijl de laatste kilometers onder ons wegglijden, kijken we stil voor ons uit. Om 1500 uur thuis. Het zit er echt op. Wat een ervaring weer.
In Anchorage hebben we ons gisteren getrakteerd op een laatste relaxte vakantiedag. In het "Anchorage Experience Theater" aan den lijve gevoeld hoe verschrikkelijk de aardbeving was die in 1964 als op een na zwaarste ooit op de wereld gemeten, dit gebied trof. Kijkend naar de beelden schudt je stoel en ervaar je een beetje hoe dat voelt. De vloedgolf erna wordt gelukkig niet nagebootst. Mede door het aanhoudende prachtige weer werd het een heerlijke stadswandeling. De stad is vriendelijk aangekleed met bloemen, een beetje provinciestad met een gezellige sfeer. In het kleine park luisteren we naar de klanken van "Music in the Park". We sluiten de dag af met winkelen in de grootste Mall van Alaska en dineren tot slot een beetje luxe.
De huurauto is sterk vervuild. De voorkant is zwart gekleurd door een laag onfortuinlijke insecten. Het lichtbruine stof zit overal tussen. Dat hebben we meegenomen van de onverharde Taylor Road, een kleine 150 km stofhappen in de eerste week. Als we de garage van Alamo op Ted Stevens International Airport inrijden, wordt de nummerplaat gescand en hoeven we slechts onze bagage eruit te halen. Dat wordt schrobben, iemand heeft weer een dag werk.
Een mens reist wat af in zijn vakantie. Per auto 3.400 kilometer en een flink stukje vliegen in twee etappes. In 7 uur terug naar Reykjavik en vijf kwartier later in 3 uur naar Amsterdam. (retourtje 15.074 km). De klok gaat ondertussen 10 uur vooruit, waar blijft de tijd.
De vooroordelen die in elk geval wij hadden van Amerikanen blijken te kloppen. Ook Alaskanen denken groot. De auto's, de wegen, de campers (er rijden er rond van meer dan een kwart miljoen, zo groot als een touringcar, maar dan eentje die je aan de zijkant, kan uitschuiven, verbruik 1 liter op iets meer dan 2km, de auto hangt erachter), de caravans die onze auto's achterover zouden doen kiepen, de ontbijten, de porties eten, de drankjes, de bedden, de ladingen ijs, de koppen koffie, de beleefdheid, de mensen. Je merkt ook wel matiging hoor. Weinig groenten en vooral slappe koffie, een spaarlamp her en der.
Als je deze verslagen een beetje hebt gevolgd, dan was je getuige van een prachtige reis. Echt terug naar de natuur. Onze planeet kent vele bijzondere plekken. Het koude noorden is vooral wit, leeg, uitdagend en hartverwarmend.
Inmiddels is ons dagboek 76.500 keer bekeken. Jij zit daarbij.
In Anchorage hebben we ons gisteren getrakteerd op een laatste relaxte vakantiedag. In het "Anchorage Experience Theater" aan den lijve gevoeld hoe verschrikkelijk de aardbeving was die in 1964 als op een na zwaarste ooit op de wereld gemeten, dit gebied trof. Kijkend naar de beelden schudt je stoel en ervaar je een beetje hoe dat voelt. De vloedgolf erna wordt gelukkig niet nagebootst. Mede door het aanhoudende prachtige weer werd het een heerlijke stadswandeling. De stad is vriendelijk aangekleed met bloemen, een beetje provinciestad met een gezellige sfeer. In het kleine park luisteren we naar de klanken van "Music in the Park". We sluiten de dag af met winkelen in de grootste Mall van Alaska en dineren tot slot een beetje luxe.
De huurauto is sterk vervuild. De voorkant is zwart gekleurd door een laag onfortuinlijke insecten. Het lichtbruine stof zit overal tussen. Dat hebben we meegenomen van de onverharde Taylor Road, een kleine 150 km stofhappen in de eerste week. Als we de garage van Alamo op Ted Stevens International Airport inrijden, wordt de nummerplaat gescand en hoeven we slechts onze bagage eruit te halen. Dat wordt schrobben, iemand heeft weer een dag werk.
Een mens reist wat af in zijn vakantie. Per auto 3.400 kilometer en een flink stukje vliegen in twee etappes. In 7 uur terug naar Reykjavik en vijf kwartier later in 3 uur naar Amsterdam. (retourtje 15.074 km). De klok gaat ondertussen 10 uur vooruit, waar blijft de tijd.
De vooroordelen die in elk geval wij hadden van Amerikanen blijken te kloppen. Ook Alaskanen denken groot. De auto's, de wegen, de campers (er rijden er rond van meer dan een kwart miljoen, zo groot als een touringcar, maar dan eentje die je aan de zijkant, kan uitschuiven, verbruik 1 liter op iets meer dan 2km, de auto hangt erachter), de caravans die onze auto's achterover zouden doen kiepen, de ontbijten, de porties eten, de drankjes, de bedden, de ladingen ijs, de koppen koffie, de beleefdheid, de mensen. Je merkt ook wel matiging hoor. Weinig groenten en vooral slappe koffie, een spaarlamp her en der.
Als je deze verslagen een beetje hebt gevolgd, dan was je getuige van een prachtige reis. Echt terug naar de natuur. Onze planeet kent vele bijzondere plekken. Het koude noorden is vooral wit, leeg, uitdagend en hartverwarmend.
Inmiddels is ons dagboek 76.500 keer bekeken. Jij zit daarbij.
-
26 Juli 2013 - 22:12
Theo:
Ja we hebben meegereisd jammer dat jullie verhaaltje uit is,hebben er van genoten.!! -
27 Juli 2013 - 12:36
Johan Beekman:
Wat een schat aan ervaringen kunnen jullie weer bijboeken. Deze herinneringen kan niemand je meer afnemen.
Groet uit een zeer warme Provence.
Johan en A3. -
27 Juli 2013 - 13:11
A.Lodder:
Welkom thuis en bedankt voor her reisverslag,wij ,mijn vrouw en ik hebben ervan genoten en ook nog heel veel van opgestoken.Het wachten is nu op jullie volgende reis.
Hartelijke groeten van Bep en Aad Lodder. -
27 Juli 2013 - 15:08
Dirkpieter:
Welkom thuis maar weer en wat voor weer. Zag dat het nogal dondert bij jullie.
In ieder geval weer een mooi stukje van de wereld gezien. Groetjes DP.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
