Dankjewel sjilpen

Luang Prabang, 17 juli 2012

Het is even ploeteren om de bagage van boord te krijgen. Zo'n oude hoofdstad heeft een aanlegplaats die moeilijk te betreden is. Na het geworstel met de tassen is het dan wel weer zeer opluchtend als er een stuk verderop iemand staat met een bordje met je naam erop.
Welkom in Luang Prabang!

Het was gisteren een pittige dag. Na het ontbijt, geserveerd op ons balkon, heerlijk achter de kiezen, dalen we af naar de rivier. Onze vertrouwde boot is weg. We worden verwezen naar eentje die behoorlijk vol zit. Het wordt zoeken naar een plaatsje. De banken op de boot zijn allemaal uit auto's en/bussen gesloopt. Ze staan los en er wordt behoorlijk mee geschoven. De bank die ons resteert, heeft een beenruimte van 2 cm. Maar dan begint het grote damspel: een bank eruit. Beetje schuiven en zitten maar. Als de boot vol is komen er nog veel meer. Drs P zingt niet meer, dus er blijven mensen bijkomen.

We reizen met een zogenaamde joint-in boat. Eigenlijk gewoon een bus te water. Voor 90 procent gevuld met buitenlanders, die allemaal naar Luang Prabang willen. We varen zeveneneenhalf uur een prachtige tocht over de Mekong.

Onze eerste avond in deze kleine stad zoeken we eerst een flappentap. We zijn onmiddellijk miljonair. Maar dat duurt maar even. Binnen een uur geeft Adri een dikke ton uit op de markt, waar je Kip een daalder waard blijkt.

Luang Prabang is de vroegere hoofdstad van Laos, de voorganger van Vientiane dus. Het is een relatief kleine en rustige stad op het snijpunt van twee rivieren. Het toerisme kreeg een enorme boost toen de Unesco besloot een deel van de stad tot Wereld Erfgoed te benoemen. En het is zo'n heerlijke plek om relaxed door te brengen. Vanuit ons hotel liggen de mooie plekjes op korte loopafstand. Het gedeelte dat door de Unesco is uitverkoren, doet een beetje denken aan de French Quarter in New Orleans. De Franse invloeden zijn hier dan ook merkbaar. In de bouw, het stokbrood en veel opschriften.
We maken een stadswandeling met de ipad in de hand. We komen op prachtige plekjes. Het is een belangrijke plek voor kleine kloosters. We praten onder meer met een jonge Boeddhistische monnik (19) die samen met een andere monnik een filmmagazine doorbladert. We praten een poosje, zijn Engels is bijzonder goed. Een van zijn ouders is een Laotiaan die lang in Canada heeft gewoond.
We beklimmen Mount Phousi. Onderaan de forse klim kopen we een minuskuul kooitje met twee vogeltjes erin. We sjouwen ze mee naar boven. Voor 40.000 Kip moet je zelf naar boven klimmen. Na 179 treden bereiken we de top met een prachtig uitzicht. Ten overstaan van Boeddha geven we plechtig de gevederde vrienden de vrijheid. Als we later tussen de voetstappen van Boeddha de heuvel aan de andere kant verlaten, lijkt het of de vogeltjes ons van tak tot tak volgen. Het klinkt alsof ze "dankjewel" sjilpen. Het geeft een goed gevoel en als dank krijgen we een heerlijke eerste dag in l Prabang

Voordat we donderdag terugvliegen naar Bangkok morgen nog een relaxte dag op deze bijzondere plek.