Zwartrijden

Budapest, 19 mei 2012

Nadat we de fietsen weer netjes ingeleverd hebben, pakken we metro3. De oudste van de drie lijnen is eigenlijk niet meer dan een ondergrondse korte tram. Het oude beestje doet het snel en goed en brengt ons naar Szechenyi Furdo, een van de bekendste badhuizen van Budapest.
Het is zaterdag dus ook behoorlijk druk. Na wat gedoe met privé- badhokjes en het huren van een handdoek, met vooral veel statiegeld en een gebrek aan cashflow, doorlopen we alle baden in het kuurbad. Temperaturen tussen de 20 en 70 Celsius in baden en sauna's.
Ook het buitenbad komt aan de beurt. Dat kan, want het is inmiddels een graad of 26 met een zonnetje en dan wil het wel.
Per rammelende oude metro terug naar het nu erg drukke centrum. Net boven de grond gearriveerd, storten we ons op een terras op een heerlijke koffie, apfelstrudel en ijs. De violist voor het terras speelt zich in de prijzen. Maar zo komen we er natuurlijk niet; we moeten door.
Begin van de middag geheel volgens plan richting de citadel van Gellert aan de Budazijde. De heuvel bereiken we met 2 buslijnen. Het afstempelen van de kaartjes gaat aanvankelijk niet goed en zijn we ongewild achteloze zwartrijders. De apparaten doen het immers niet! Later blijkt hoe het komt. De automaten in de metro maken de kaartjes geldig, of liever ongeldig door het automatisch stempelen. In de bus kan je dat kaartje ook in zo'n automaatje stoppen, maar moet je met de hand stempelen. Dat hadden we nou net even gemist.
Later op de dag kregen we controle op ons vervoersbewijs. Gelukkig hadden we toen net het stempelen geheel onder de knie en stelde de vrouw met een uiterlijk van zo'n vroegere apparaatski met tevredenheid vast dat dit eerlijke Hollanders zijn.
Op de Gellertberg heb je een geweldig uitzicht over de miljoenenstad. Het heldere weer werkt mee. Prachtig, wat ligt die stad er mooi bij. We genieten er uitgebreid van, net als van de late lunch.

We knappen ons even op in het hotel en rijden dan richting "The Danube Palace" voor een licht klassiek concert. De prachtige oude zaal biedt plaats aan amper 300 mensen. Het 38 koppige orkest blijkt van geweldige kwaliteit. Nummers van Berlioz, Erkel, Delibes, Bartok, Haydn, Kalman, Kodaly, Monti, Liszt, Lehar en Straus wisselen elkaar in snel tempo af. Ook de czardas op de Cimbalon, de plankciter, een typisch Hongaars instrument, strelen de trommelvliezen. Een uitstekende afsluiting van deze geslaagde stedentrip. Dat alles natuurlijk wel binnen de juiste proporties bezien door het trieste begin van de trip.
De echte afsluiting vieren we in het trendy restaurant Italiano? Terwijl op de achtergrond Chelsea de strafschoppen beter doet, breien we met een culinair hoogtepunt een einde aan ons bezoek aan de Hongaarse hoofdstad.
De taxi laat even op zich wachten, maar het is al ruim zondag voordat we in ons hotel neerstrijken.

Morgen: richting huis.