Een enorme zandbak

Galibi , 28 september 2011 -

Rustig om half negen ontbijten. We varen langs de kust, langs het beroemde schildpaddenstrand. In het seizoen leggen de zeeschilpadden hier hun eieren. Ons doel is een grote zandbank in de Marowijnerivier, de grensrivier met Frans-Guyana. Op de bij eb drooggevallen zandbank wandelen we wat. Eigenlijk wadlopen dus. Vervolgens steken we over. Het is gelijk echt Frankrijk. De taal, het brood, de auto's, La Poste brengt de pakjes en het ziet er veel ontwikkelder uit. Naast de Franstaligen wonen er ook Surinaamse Marons en Cariben, die tijdens de binnenlandse oorlog tussen Bouterse en Brunswijk gevlucht zijn. We bezoeken een museum over de schildpadden, wandelen door een dorp, waar een blikje cola meteen een euro kost. Aan het eind van een rustige middag bezoeken we Galibi zelf. Een enorme zandbak. Geen verhardingen, zelfs geen lijn in de bebouwing.  De Kapitein geeft niet thuis. Hoogtepunt is wel de mini-dierentuin, waar veel dieren gewoon loslopen. Zitten ze wel opgesloten, dan haalt de eigenaar ze graag uit hun verblijf. Zo staat in een mum van tijd iedereen wel met een dier in zijn armen of om zijn nek. Apen, spitsneusbeertjes, een boshaas, wilde zwijntjes, een toekan, luiaards met twee en drie tenen, maar ook enger als de vogelspin over de armen loopt of de anaconda wurgslang om je nek laat merken waar die goed in is. Natuurlijk storten we onze bijdrage voor deze unieke manier van met dieren omgaan. De eigenaar moet wel grote moeite doen om de enthousiaste boshaas op het terrein te houden. Hij wil maar wat graag met ons mee. Maar hij is het haasje.
Een culturele avond sluit ons verblijf af. Zang en dans door 5 vrouwen en 6 mannen. Leuke ervaring en ook wij gaan mee in het dansritme. De koele wind neemt weer af. het zal wel weer een warme nacht worden. 

Morgen: laatste terugreis naar Paramaribo