Morgen weer aan de slag
Door: John Stuurman
Blijf op de hoogte en volg John
02 December 2008 | Nederland, Oud-Beijerland
Oud-Beijerland, 1 december 2008 -
De wereld is klein. Als je in luttele uren vanuit een totaal andere cultuur, een ander klimaat, een andere tijdzone naar het koude, natte, maar o, zo vertrouwde Nederland reist. De kerstbomen branden al volop de diverse luchthavens. Je reist als het ware van de zomer zo de kerst in.
Je begrijpt het. We zijn thuis aangekomen. Na een zeer voorspoedige reis die vrijwel volgens plan verliep, zijn we zondagavond om 18.30 uur gearriveerd op Schiphol. Na 5 weken reizen en de strubbelingen aan het einde is het kwartiertje dat we later aankwamen snel vergeven.
Onze terugreis begint als de taxi ons van het hotel in Benaulim in Goa ons naar het vliegveld brengt. Het is bewolkt. Het lijkt wel of de weergoden ons al een beetje willen laten wennen aan de andere omstandigheden.
Op de internationale luchthaven van Goa zien we de vertrekhal steeds voller stromen. Mededelingen over vertragingen volgen elkaar op. Elke maatschappij heeft zijn eigen omroeper, die de microfoon grijpt de gewoon in de vertrekhal voor het grijpen staat. We bedenken nog even om in onvervalst Nederland een goeie mop te vertellen. Je hoort dan meteen of er nog meer Nederlanders zijn.
Na een half uur staat er plotseling geen enkel vliegtuig meer op het platform. Dan wordt ons duidelijk dat er echt iets mis is. De landingsbaan blijkt geblokkeerd door een straaljager van de luchtmacht die door één van zijn hoeven is gezakt. Nadat het obstakel is weggesleept wordt op On-Indiase wijze de achterstand ingehaald. Voor we het weten zitten we in het Go-Air toestel richting Mumbai, Bombay. De terreuracties zijn de avond ervoor beëindigd. De luchthavens zijn open. Niets kan ons nog tegenzitten.
Binnen een halfuurtje na landing zitten we in het dichtbij gelegen Airport International Hotel. Een kille luxueuze tent, maar wel efficiënt in dit geval. Na een goeie nachtrust zijn we zondagmorgen vroeg met een kwartiertje op de internationale luchthaven, waar het witte Finnairtoestel richting Helsinki al klaarstaat. Vertraging door een probleem met tanken wordt voor een groot deel goed gemaakt door een kortere vlucht. In 7 uur en 5 minuten vliegen we de 5968 km naar de Finse hoofdstad. Er liggen nog wat sneeuwresten. Om 15 uur is het er al vrijwel donker. De laatste etappe van net iets meer dan 1500 km naar Amsterdam is uiteindelijk voor ons nog een schijntje. Ook Schiphol staat al voor met kerstbomen. Daar tussen sluiten we onze afhalers in de armen. Goed weer thuis te zijn.
Epiloog.
Dit was onze derde reis naar het gigantische India. Op één dag na hebben we in vijf weken kennis kunnen maken van de bijzondere facetten van het zuiden. Zó anders als het noorden en het oosten. Een nog vriendelijker bevolking, meer diversiteit in geloof, een tropischer klimaat, minder armoede, maar toch gewoon wel India met alle facetten die daarbij horen.
Geloof speelt er een belangrijke rol. Door de andere geloofscultuur is ook het eten anders. Vlees eten is er weinig of niet bij. Dat kan ook moeilijk als reïncarnatie een deel van je geloof is. Je wil toch niet de kans lopen één van je voorouders op te eten?
Een ander facet is de enorme hoeveelheid mensen. We schreven het al eerder. In India ben je nooit alleen. Ja en die mensen hebben zo allemaal hun eigenschappen. Het blijft opvallen dat veel vrouwen op het werk of thuis zijn en zich relatief weinig vertonen. Eenvoudig en zwaar werk is echter weer voor de vrouwen weggelegd. Sjouwen op een bouwplaats is een typisch vrouwelijke bezigheid. Veel mannen zie je niets doen. Wachten. Zitten.
Als we tijdens deze reis over "typisch Indiaas" met elkaar spreken dan komt de Indiër er niet echt goed vanaf. Inzicht hoe dingen horen of moeten ontbreekt vaak. Als er geen goed management in een hotel of restaurant is, dan maak je wonderbaarlijk traagheid en initiatiefloosheid mee. Als je om een glas vraagt voor je drankje is het volstrekt niet vanzelfsprekend dat je tafelgenoot ook een glas krijgt. Als je zelf niet regelt dat een "starter" als bij voorbeeld soep eerst opgegeten dient te zijn, dan krijg je tegelijk je hoofdmaaltijd erbij. Dus leer je dat je hoofdgerecht pas bestelt als je het voorgerecht geserveerd hebt gekregen. Haast hebben de Indiërs alleen als ze zich verplaatsen. Voordringen te voet of in het verkeer is een geaccepteerde zaak. Als je ergens net iets eerder de schouder, je fiets, je auto, bus of vrachtwagen tussenkrijgt, dan ga je voor. Niemand wordt er boos van. Het hoort zo. Je toetert de ander van de weg. Die laat zich echter niet wegtoeteren, dus dan maar ruimte opeisen. Het slot van de vakantie kreeg een andere wending. We kwamen goed weg omdat de terreurdaden in Bombay een dag voordat we aankwamen zijn begonnen. Ons geplande hotel lag tussen de aanvalsdoelen in.
Er is veel leed aangericht. En waarom? Het doel kan dit nooit rechtvaardigen. Onze hierdoor gewijzigde plannen gedurende de laatste dagen van onze reis betekenen niets bij wat er allemaal gebeurd is.
We genoten van deze cultuur, de mooie natuur, de afwisseling, de drukte, de rust, de zee, het eten, elkaar. Helemaal ontspannen en bijgetankt. Morgen weer aan de slag. Bedankt voor de vele reacties, de mooie wensen, het medeleven bij de laatste fase.
Nu eerst werk en feestdagen, veel activiteiten die aandacht vragen. Nieuwe plannen maken we daarna wel weer een keer. Je hoort van ons.
De wereld is klein. Als je in luttele uren vanuit een totaal andere cultuur, een ander klimaat, een andere tijdzone naar het koude, natte, maar o, zo vertrouwde Nederland reist. De kerstbomen branden al volop de diverse luchthavens. Je reist als het ware van de zomer zo de kerst in.
Je begrijpt het. We zijn thuis aangekomen. Na een zeer voorspoedige reis die vrijwel volgens plan verliep, zijn we zondagavond om 18.30 uur gearriveerd op Schiphol. Na 5 weken reizen en de strubbelingen aan het einde is het kwartiertje dat we later aankwamen snel vergeven.
Onze terugreis begint als de taxi ons van het hotel in Benaulim in Goa ons naar het vliegveld brengt. Het is bewolkt. Het lijkt wel of de weergoden ons al een beetje willen laten wennen aan de andere omstandigheden.
Op de internationale luchthaven van Goa zien we de vertrekhal steeds voller stromen. Mededelingen over vertragingen volgen elkaar op. Elke maatschappij heeft zijn eigen omroeper, die de microfoon grijpt de gewoon in de vertrekhal voor het grijpen staat. We bedenken nog even om in onvervalst Nederland een goeie mop te vertellen. Je hoort dan meteen of er nog meer Nederlanders zijn.
Na een half uur staat er plotseling geen enkel vliegtuig meer op het platform. Dan wordt ons duidelijk dat er echt iets mis is. De landingsbaan blijkt geblokkeerd door een straaljager van de luchtmacht die door één van zijn hoeven is gezakt. Nadat het obstakel is weggesleept wordt op On-Indiase wijze de achterstand ingehaald. Voor we het weten zitten we in het Go-Air toestel richting Mumbai, Bombay. De terreuracties zijn de avond ervoor beëindigd. De luchthavens zijn open. Niets kan ons nog tegenzitten.
Binnen een halfuurtje na landing zitten we in het dichtbij gelegen Airport International Hotel. Een kille luxueuze tent, maar wel efficiënt in dit geval. Na een goeie nachtrust zijn we zondagmorgen vroeg met een kwartiertje op de internationale luchthaven, waar het witte Finnairtoestel richting Helsinki al klaarstaat. Vertraging door een probleem met tanken wordt voor een groot deel goed gemaakt door een kortere vlucht. In 7 uur en 5 minuten vliegen we de 5968 km naar de Finse hoofdstad. Er liggen nog wat sneeuwresten. Om 15 uur is het er al vrijwel donker. De laatste etappe van net iets meer dan 1500 km naar Amsterdam is uiteindelijk voor ons nog een schijntje. Ook Schiphol staat al voor met kerstbomen. Daar tussen sluiten we onze afhalers in de armen. Goed weer thuis te zijn.
Epiloog.
Dit was onze derde reis naar het gigantische India. Op één dag na hebben we in vijf weken kennis kunnen maken van de bijzondere facetten van het zuiden. Zó anders als het noorden en het oosten. Een nog vriendelijker bevolking, meer diversiteit in geloof, een tropischer klimaat, minder armoede, maar toch gewoon wel India met alle facetten die daarbij horen.
Geloof speelt er een belangrijke rol. Door de andere geloofscultuur is ook het eten anders. Vlees eten is er weinig of niet bij. Dat kan ook moeilijk als reïncarnatie een deel van je geloof is. Je wil toch niet de kans lopen één van je voorouders op te eten?
Een ander facet is de enorme hoeveelheid mensen. We schreven het al eerder. In India ben je nooit alleen. Ja en die mensen hebben zo allemaal hun eigenschappen. Het blijft opvallen dat veel vrouwen op het werk of thuis zijn en zich relatief weinig vertonen. Eenvoudig en zwaar werk is echter weer voor de vrouwen weggelegd. Sjouwen op een bouwplaats is een typisch vrouwelijke bezigheid. Veel mannen zie je niets doen. Wachten. Zitten.
Als we tijdens deze reis over "typisch Indiaas" met elkaar spreken dan komt de Indiër er niet echt goed vanaf. Inzicht hoe dingen horen of moeten ontbreekt vaak. Als er geen goed management in een hotel of restaurant is, dan maak je wonderbaarlijk traagheid en initiatiefloosheid mee. Als je om een glas vraagt voor je drankje is het volstrekt niet vanzelfsprekend dat je tafelgenoot ook een glas krijgt. Als je zelf niet regelt dat een "starter" als bij voorbeeld soep eerst opgegeten dient te zijn, dan krijg je tegelijk je hoofdmaaltijd erbij. Dus leer je dat je hoofdgerecht pas bestelt als je het voorgerecht geserveerd hebt gekregen. Haast hebben de Indiërs alleen als ze zich verplaatsen. Voordringen te voet of in het verkeer is een geaccepteerde zaak. Als je ergens net iets eerder de schouder, je fiets, je auto, bus of vrachtwagen tussenkrijgt, dan ga je voor. Niemand wordt er boos van. Het hoort zo. Je toetert de ander van de weg. Die laat zich echter niet wegtoeteren, dus dan maar ruimte opeisen. Het slot van de vakantie kreeg een andere wending. We kwamen goed weg omdat de terreurdaden in Bombay een dag voordat we aankwamen zijn begonnen. Ons geplande hotel lag tussen de aanvalsdoelen in.
Er is veel leed aangericht. En waarom? Het doel kan dit nooit rechtvaardigen. Onze hierdoor gewijzigde plannen gedurende de laatste dagen van onze reis betekenen niets bij wat er allemaal gebeurd is.
We genoten van deze cultuur, de mooie natuur, de afwisseling, de drukte, de rust, de zee, het eten, elkaar. Helemaal ontspannen en bijgetankt. Morgen weer aan de slag. Bedankt voor de vele reacties, de mooie wensen, het medeleven bij de laatste fase.
Nu eerst werk en feestdagen, veel activiteiten die aandacht vragen. Nieuwe plannen maken we daarna wel weer een keer. Je hoort van ons.
-
02 December 2008 - 07:32
Marleen:
Na een lange reis weer veilig op Nederlandse bodem. Ik heb wederom weer ontzettend genoten van jullie verhalen. Op naar de volgende reis, maar John eerst weer even heerlijk komen zingen -
02 December 2008 - 07:57
Ron & Carla:
Welkom thuis John en Adri! Vol nieuwe indrukken en ervaringen en verhalen, we hebben ervan genoten! Kom maar lekker even bij van al het nieuwe.
hartelijke groet! -
02 December 2008 - 10:50
Martin:
Beste vakantiegangers,
Na dit mooie avontuur is het weer mooi om in Nederland terug te komen. Ik wil jullie van harte begroeten en succes toewensen bij het weer oppakken van de dagelijkse zaken. Nog laatste toevoeging is dat ik je expertise heb gemist omdat je afwezig was bij de bestuursvergaderingen. Groet. Martin -
02 December 2008 - 12:16
Arie:
ik heb met veel plezier je reis verslag gevolgd. power arie -
02 December 2008 - 12:47
Kees En Rina:
Welkom thuis
Bedankt voor het mee mogen genieten van jullie mooi reis Ga binnenkort mailen voor een afspraak voor volgend jaar om onze ervaringen te vertellen en foto's te kijken
Gr Kees en Rina -
02 December 2008 - 18:15
Astrid&Budi:
Bedankt voor de mooie reis -
06 December 2008 - 14:37
Dirkpieter:
OK weer veilig thuis dus. Ja was wel even spannend op het eind met dat gedoe daar van wie anders, moslimterroristen, maar gelukkig zaten jullie er net niet.
Ik lees dat jullie een mooie reis hebben gemaakt en weer vele ervaringen rijker zijn. Je kan er niet genoeg hebben.
Nu maar weer lekker afkicken.
Groeten uit Los Álamos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
